درد انسانیت

لازمه ی انسانیت رنج بردن است

درد کشیدن است

انسان بی درد،جماد است

گیاه است

دانستن خود دردیست که هرچه بیشتر باشد

رنج بردن نیز بیشتراست

و بزرگی هر انسانی به میزان دردهای متعالی است

که در سینه دارد.

دردهایی که مرز ما بین انسانیت و حیوانیت است

و نوشتن نیز خود یک گریز گاه است

و شاید یک مسکن

و البته نه یک التیام بخش.

نوشتن تنها،مسکن دردهای انسانیت است

و نباید از آن انتظارالتیام این درد را داشت

چرا که خاصیت این درد التیام یافتن نیست

که اگراین درد التیام یابد انسانیت به اتمام میرسد

مگر نه اینست که این درد،درد انسانیت است

آیا کسی هست که بخواهد انسانیت خویش را

التیام دهد!!
این درد، در تابوت نیز انسان را همراهی می کند.

نویسنده » علی مهرنوش . ساعت 1:40 صبح روز شنبه 91 آبان 13

نظرات شما ()